Ο Δημήτρης Ήμελλος πάλεψε με γενναιότητα αλλά ήταν αδύνατον να βγει νικητής στη μάχη του με τον καρκίνο. Δεν σταμάτησε να δίνει μάχες καθημερινές, με φίλους και συνεργάτες να τον θαυμάζουν.

«Θυμάμαι πως κάθε Τετάρτη έκανε χημειοθεραπεια και μετά ερχόταν στο γύρισμα» λέει στο newsit.gr στενός συνεργάτης του Δημήτρη Ημελλου που έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 57χρονων μετά από γενναία μάχη που έδινε με τον καρκίνο. Η είδηση του θανάτου του 57χρονου ηθοποιού σκόρπισε θλίψη τόσο στον καλλιτεχνικό κόσμο όσο και στον κόσμο που τον θαύμαζε για τη δουλειά του και τον παρακολουθούσε.

«Ήταν άρρωστος και πάλευε με την επάρατη νόσο, ο Δημήτρης ήταν ένας φοβερός άνθρωπος, καλός, χαμογελαστός και ευγενικός. Πέρσι που ήταν άρρωστος όταν συνεργαστήκαμε παρατηρούσα πως δεν έχανε ποτέ τη δύναμη του για τη δουλειά. Τα σημάδια της αρρώστιας είχαν κάνει ήδη την εμφάνιση τους με ότι αυτό συνεπάγεται και αυτός ερχόταν στα γυρίσματα μέσα στην ενέργεια» αναφέρει στο newsit.gr, στενός συνεργάτης του αγαπημένου ηθοποιού, για την περσινή δύσκολη χρονιά που πέρασε ο Δημήτρης Ημελλος όταν ενσαρκωνε τον αστυνόμο σε πολυσυζητημενη τηλεοπτική σειρά.

Τα τελευταία χρόνια ο Δημήτρης Ημελλος διατηρούσε σχέση με μια γυναίκα και αυτή ήταν το στήριγμα του, ο βράχος του σε όλο αυτόν τον αγώνα που κλήθηκε να δώσει ο 57χρονος ηθοποιός. «Ο Δημήτρης είχε ένα παιδί από τον πρώτο του γάμο και τα τελευταία χρόνια διατηρούσε μια σχέση με μια γυναίκα και συζούσαν. Η γυναίκα αυτή στάθηκε στο πλευρό του μέχρι το τέλος, τον αγαπούσε πολύ, τον πρόσεχε, τον φρόντιζε και ανησυχούσε για αυτόν, τον έπαιρνε τηλέφωνο διαρκώς όσο βρισκόταν στα γυρίσματα ο Δημήτρης για να βεβαιωθεί πως ήταν καλά» αναφέρει ο στενός συνεργάτης του ηθοποιού.

Σύμφωνα με όσα περιγράφει ο ίδιος όλοι είχαν εντυπωσιαστει από τον Δημήτρη Ημελλο για δύο λόγους, ο πρώτος λόγος ήταν ο τρόπος με τον οποίο αντιμετώπιζε την αρρώστια και ο δεύτερος η ενέργεια που διέθετε ως άνθρωπος.

«Αυτό που μου έκανε εντύπωση εμένα στον Δημήτρη είναι ότι το πάλευε μέχρι τελευταία στιγμή και μιλούσε ανοιχτά για την αρρώστια του και έλεγε πάντα θετικά πράγματα, πως το παλεύει και πως προχωράει. Θυμάμαι χαρακτηριστικά πως κάθε Τετάρτη έκανε χημειοθεραπεία και ερχόταν στο γύρισμα αμέσως μετά τη χημειοθεραπεία και με όλες τις παρενέργειες που ακολουθούν μετά από αυτήν με εμετούς και ζαλάδες και παρόλα αυτά, αυτός ήταν εκεί και το πάλευε, δεν ακούσαμε ποτέ να λέει “δεν μπορώ”. Πιστεύω ότι αυτό του έδινε δύναμη… η δουλειά του, που την αγαπούσε, συνολικά περίπου δύο χρόνια πάλεψε με την αρρώστια αυτή».

Ο Δημήτρης Ημελλος δεν σταματούσε να ονειρεύεται και να σχεδιάζει επαγγελματικά πράγματα για το μέλλον, άλλωστε για τον ίδιο η δουλειά αυτή που τόσο αγαπούσε ήταν η ίδια η ζωή. Το καλοκαίρι έκανε κάτι πρόβες για να ανεβάσει μια παράσταση που έπαιζε και πέρσι και την ετοίμαζε και για φέτος να παίξει αλλά τον Οκτώβρη που μιλήσαμε για να του ευχηθώ για την ονομαστική του γιορτή ήταν στο νοσοκομείο δεν ήταν καλά, τον άκουσα υποτονικό και κουρασμένο που αυτός ήταν γεμάτος ζωή πάντα.Σκεφτόμαστε όλοι τώρα  πώς να ήταν αυτός ο άνθρωπος πριν την αρρώστια, πόση ενέργεια είχε μέσα του…».

Η απώλεια του Δημήτρη Ημελλου στερεί από την τέχνη έναν αφοσιωμένο υπηρέτη της που είχε πολλά ακόμη να δώσει όπως λένε πολλοί συνάδελφοι του που ακόμη δεν μπορούν να πιστέψουν στο άκουσμα αυτής της δυσάρεστης είδησης.